Of ik naar de uitreiking van de innovatieprijs aanpak kindermishandeling wilde komen. Zo werd ik geattendeerd op deze prijs. De agenda liet het niet toe, maar ter compensatie kreeg ik een persbericht en toegang tot het juryrapport.
Dat Klokhuis een goed programma is, heb ik een paar weken geleden al toegelicht, dus dat zij winnaar zijn geworden van de innovatieprijs verbaast me niet.
Maar er was meer te beleven aan het juryrapport, zoals een beoordeling van andere ingediende projecten, die er ook mochten wezen. Een van de genomineerden was stichting STUK die met jongeren kindermishandeling op een fantastische manier aan de orde stelt om professionals van hun onbeholpenheid af te helpen. En een project voor kinderen die geboren worden met FAS (foetaal alcohol syndroom) als direct gevolg van alcoholgebruik van de moeder tijdens de zwangerschap. Toch was het juist de tekst bij Klokhuis die me van verbazing tegen de grond deed slaan (figuurlijk dan).
"Campagnes rond kindermishandeling richten zich meestal op volwassenen, niet op kinderen. Er zijn tot nu toe geen programma's voor kinderen over dit thema. Spots over kindermishandeling mogen alleen na 20.00 uur worden uitgezonden. Te confronterend, vinden sommigen, te beladen en lastig om te bespreken met kinderen. (....)"
Hoe kun je als kind nu weten dat iets niet normaal is in je eigen gezin, of in het gezin van je vriendinnetje, als je er niet over geïnformeerd mag worden? Dus kinderen zijn mans genoeg om mishandeling te ondergaan, maar niet mans genoeg om te mogen weten dat iets mishandeling is en dat er iets tegen te doen is, of dat je hulp kunt krijgen en waar je dan terecht moet. Raar land.
We kijken liever voetbal. Afgelopen woensdag keek de natie weer naar onze oranje toppers in Brazilië. De meesten zagen dus niet dat de VPRO op een ander net de aandacht richtte op het verwennen van kinderen, een thema-avond lang. Als een vorm van verwennen werd het overmatig beschermen van kinderen tegen teleurstellingen genoemd. Met schadelijke gevolgen, want kinderen die niet leren omgaan met tegenslag krijgen het later moeilijk in het leven. Depressies en angststoornissen liggen op de loer. Geen dikke grens tussen verwennen en verwaarlozen, dus.
Geen spotjes over kindermishandeling voor 20.00 uur is ook zo'n vorm van het wegpoetsen van ongemak. Maar om wiens ongemak gaat het nu eigenlijk? Want volgens mij vinden kinderen het helemaal niet erg als het af en toe piept en schuurt.
Maar er was meer te beleven aan het juryrapport, zoals een beoordeling van andere ingediende projecten, die er ook mochten wezen. Een van de genomineerden was stichting STUK die met jongeren kindermishandeling op een fantastische manier aan de orde stelt om professionals van hun onbeholpenheid af te helpen. En een project voor kinderen die geboren worden met FAS (foetaal alcohol syndroom) als direct gevolg van alcoholgebruik van de moeder tijdens de zwangerschap. Toch was het juist de tekst bij Klokhuis die me van verbazing tegen de grond deed slaan (figuurlijk dan).
"Campagnes rond kindermishandeling richten zich meestal op volwassenen, niet op kinderen. Er zijn tot nu toe geen programma's voor kinderen over dit thema. Spots over kindermishandeling mogen alleen na 20.00 uur worden uitgezonden. Te confronterend, vinden sommigen, te beladen en lastig om te bespreken met kinderen. (....)"
Hoe kun je als kind nu weten dat iets niet normaal is in je eigen gezin, of in het gezin van je vriendinnetje, als je er niet over geïnformeerd mag worden? Dus kinderen zijn mans genoeg om mishandeling te ondergaan, maar niet mans genoeg om te mogen weten dat iets mishandeling is en dat er iets tegen te doen is, of dat je hulp kunt krijgen en waar je dan terecht moet. Raar land.
We kijken liever voetbal. Afgelopen woensdag keek de natie weer naar onze oranje toppers in Brazilië. De meesten zagen dus niet dat de VPRO op een ander net de aandacht richtte op het verwennen van kinderen, een thema-avond lang. Als een vorm van verwennen werd het overmatig beschermen van kinderen tegen teleurstellingen genoemd. Met schadelijke gevolgen, want kinderen die niet leren omgaan met tegenslag krijgen het later moeilijk in het leven. Depressies en angststoornissen liggen op de loer. Geen dikke grens tussen verwennen en verwaarlozen, dus.
Geen spotjes over kindermishandeling voor 20.00 uur is ook zo'n vorm van het wegpoetsen van ongemak. Maar om wiens ongemak gaat het nu eigenlijk? Want volgens mij vinden kinderen het helemaal niet erg als het af en toe piept en schuurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten