18 augustus 2014

Remlicht


Een brommend geluid wekt ons. Een gele helikopter hangt voor het raam van onze hut, ik kan de piloten zien. Even lijkt het erop, dat één van hen me toe gaat wuiven, maar dan zwenkt het toestel weg en verdwijnt uit het zicht. Meteen daarna verlegt het schip de koers naar een veld windmolens in zee. Zou het schip van zijn route zijn afgeweken en daarvoor gewaarschuwd?

Eenmaal in de haven maken we de spanbanden los en rijden de motoren het ruim uit. Het is weer even wennen aan rijden op Nederlandse bodem en aan rechts houden. De meer dan forse wind die ons in de flanken pakt doet niet onder voor die op het verre Isle of Lewis, waar mijn machine alsnog op een onverhoeds moment de bodem kuste.

Harde wind, regen en bochtige wegen, daar op Lewis, maar door mijn automatische transmissie kon ik de elementen en de wegen aan. Tot het ene moment van overmoed, waarin ik aangeboden hulp afsloeg en een onmogelijk steil heuveltje zelf nam. Ik denderde door de grasberm en eindigde op een zij. Stom. Met wat spierkracht van derden kwam de motor weer op zijn wielen en er leek verder niets aan de hand. Leek.

De voetrem bleek verbogen. Door een noodreparatie werd deze weer gangbaar, maar het remlicht deed het niet meer. Of deed het juist steeds. Ik wist het niet te beoordelen. Vanaf dat moment reed ik met een ander bewustzijn. Bracht ik mensen in gevaar als ik wilde remmen, zonder bijgeleverd lichtsignalen? Het duurde een dag voordat iemand bij een stoplicht me aansprak om me erop te wijzen dat mijn remlicht voortdurend brandde. Ik wist niks anders te bedenken dan schaapachtig te knikken.

Signalen zien en daarop adequaat reageren. Het blijkt telkens weer complex in de werkelijkheid. Een schel licht, dat maar niet dooft, het moet door honderden mensen zijn opgemerkt. Toch kreeg ik maar van één persoon een signaal dat er iets mis was. Veel anderen moeten het remlicht ook hebben gezien, zich erover hebben verwonderd. Misschien wilden wel meer mensen er iets van zeggen, maar waren de omstandigheden er niet naar, op een bochtige Schotse weg. En bood het wachten voor een stoplicht de juiste gelegenheid. Een gelegenheid die in ieder geval werd benut. Gelukkig maar, want helikopters bieden niet overal uitkomst.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten