9 november 2014

Voorzorg


Na een pauze van enkele weken haal ik de fiets weer van stal. Het weer belooft veel goeds, dus met een opgewekt gemoed ga ik van start. Dat valt tegen. Al na de eerste helling zijn de benen zwaar en wil ik het liefst meteen rechtsomkeert maken. Maar opgeven is geen optie, volgens de mij zelf opgelegde norm. De gemiddelde snelheid is beneden de maat als ik bezweet in Teuven arriveer. Daar voel ik, gevoed met cappuccino en vlaai, de kracht weer terugkeren. Ha!

Fris als een hoentje vlieg ik de eerste heuvel noordwaarts op om daarna weer in te kakken. Het voelt alsof ik door een stroopbad fiets. Pas als ik erin slaag mijn aandacht af te leiden van mijn gebrekkige tempo komt er zowaar wat vaart in. En met de vaart komen ook andere gedachten in mijn hoofd, waarvan een me van kleur doet verschieten. Geen seconde heb ik meer gedacht aan het verversen van mijn blog, deze week. Het zal wel komen doordat er nieuwe taken op mijn bordje liggen.

Het is natuurlijk metaforisch. Ik bespeur bij mezelf de neiging om het onderwerp 'kindermishandeling' onder te laten duiken, het uit mijn bewustzijn te bannen. Elke week schrijven valt niet mee, en ik ben blij dat het einde ervan in zicht is. Gelijktijdig trekt die gedachte een zware wissel. Want stel, je bent een kind dat mishandeld wordt, dat signalen afgeeft die niet worden begrepen, dat snakt naar een veilig bestaan en niet weet wanneer dat zal aanbreken... Een kind dat de optie niet heeft om rechtsomkeert te maken of de mishandeling uit zijn eigen systeem te bannen...

En ik had nog wel een hoopgevend onderzoek gezien. Het betrof een onderzoek naar de effectiviteit van een intensief begeleidingsprogramma VoorZorg. Bij VoorZorg bezoeken verpleegkundigen wel 40 keer jonge aanstaande moeders, tijdens de zwangerschap en in de eerste jaren daarna. Daarbij is er systematisch aandacht voor het verkleinen van risicofactoren, die tot kindermishandeling kunnen leiden. Het programma komt uit de Verenigde Staten waar het onder de naam Nurse Family Partnership al ruim 25 jaar succesvol wordt ingezet.

Uit een promotieonderzoek blijkt dat ook Nederland de jonge moeders beduidend gezonder gaan leven en dat het programma significant bijdraagt aan de vermindering van kindermishandeling. Het aantal meldingen daalde met maar liefst 40%. Toch verontrustte mij het nog altijd bovengemiddeld hoge cijfer van meldingen bij het AMK, voor deze risicovolle groep.

Maar winst is winst. Je gunt kinderen een goede start in het leven. Dus als ze, gewoon uit voorzorg, een  beetje rugwind mee kunnen krijgen, moeten we dat niet laten. Hoeven ze niet met zware benen bergop.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten