Altijd fijn om even in het buitenland te zijn. Dit prachtige weekend breng ik door in één van de -door mij te weinig gekende- parels van nabij. De Gentse gevels, wateren en temperaturen roepen associaties met Venetië op. Er is zo veel moois te zien dat ik vergeet dat de winkels er zowat allemaal gesloten zijn vanwege Allerheiligen.
We eten in een verbouwd slachthuis en dat is een feest. Maar mijn reisgenoot heeft nu de maag van streek en ligt op bed. Dat geeft mij de gelegenheid om de inmiddels beproefde methode in den vreemde toe te passen. Beetje googelen over hoe het gesteld is met kindermishandeling, de aanpak ervan of de aandacht ervoor. Handig dat onze Vlaamse buren zich daarvoor van onze eigen taal bedienen, zij het soms met wat andere woorden.
Mijn zoekactie brengt me al snel bij de website Kind en Gezin op een pagina over veiligheid. Achter een duidelijk zichtbare knop 'kindermishandeling' gaat veel informatie schuil, zo ook over het schudden van baby's: 'Schudden is schaden'. Een ingesloten document bevat in begrijpelijke taal uitleg over het fenomeen Shaken Baby Syndrome (ook wel Shaken Impact Syndrome). Een paar duidelijke tips geven aan wat je in kritieke situaties kunt doen om de neiging tot schudden tegen te gaan. Al vind ik de aanwijzing 'reanimeer of bel de nooddienst' bij verslikking wel erg summier. Eens checken hoe dat in Nederland is geregeld.
Tsja. Er blijkt zat te vinden over de kwalijke gevolgen van het schudden van baby's, als je op het thema kindermishandeling zoekt. Maar welke kersverse ouder gaat een site over kindermishandeling raadplegen als de jongste telg zenuwslopend blijft huilen, dag na dag? Ik ben daarom eens in de wereld van opvoeding gedoken.
Heel het internet afstruinen is geen doen. Toch kwam ik wel pagina's tegen met redelijke informatie zoals bij www.opvoeden.nl en www.wij.nl. Al zou een voorlichtingsfilmpje niet misstaan. En ik frons mijn wenkbrauwen als ik op www.oudersonline.nl een artikel lees over huilbaby's. Hier krijgen moeders de tip om niet naar het consultatiebureau te gaan met wallen onder de ogen of als ze erg moe zijn. Wonderlijk. De achtergrond ervan zal wel zijn, dat je niet de verdenking op je mag laden een potentieel risico te zijn voor je kind, omdat je uitgeput bent, en misschien de kleine wel wilt smoren. Terwijl hulp dan juist meer dan ooit nodig zal zijn...
Nu kan het heil zeker niet alleen van internet komen. Daarom is het verheugend dat de kraamzorg een stevige rol voor zichzelf ziet. De kraamhulpen zien immers talrijke ouders met de allerjongsten. Vanuit het persoonlijke contact informatie overbrengen en het gesprek aangaan, is zeker zo belangrijk. Voor alle ouders, niet alleen voor zogenaamde risicofactoren. Waarbij vooral de mannen niet vergeten mogen worden, want in ruimt 50% van de gevallen zijn zij degenen die de fout in gaan!
Kijk, heb ik ook weer wat opgestoken van een weekendje over de grens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten