Voetbal

Het is donker in de kamer. De gordijnen zijn misleidend want daarachter klinken de geluiden van de ontwaakte dag in het Franse Sarreguemines. Auto’s rijden af en aan en ik hoor het slijpende geluid van ijzeren wielen over rails. Ons hotel ligt tegenover het station van deze voormalige mijnwerkersplaats. Geen uitstel meer, ik moet aan de slag.

We kwamen er vrij laat aan, gisteren, en ik tolde doodmoe in bed. Gedurende de nacht hield een aanhoudende lage bromtoon me een tijdje uit de slaap. De excuusopties kwamen voorbij: paar dagen uitstel, weekje overslaan? Tsja, voelt toch als deserteren. Serieuzer probleem is dat de internetverbinding het nog niet doet.

De onthouden slaap was ook goed mijn thema nog eens te doordenken. Lucky Ajax. Dat voetbal opnieuw een aanleiding is… ik geef er niet intens om, al kan ik een zekere selectieve oranjelievendheid tijdens grote toernooien zoals het aanstaande WK niet ontkennen. Maar Lucky Ajax is van een andere klasse. De wereldtop van toen, denk aan Sjaak Swart, Richard Witsche, de broers De Boer, Stanley Menzo, balt nog graag een potje in de nabijheid van de jongens die het nu moeten maken. En op 3 juni spelen ze een bijzondere wedstrijd.

Een wedstrijd tegen het team huiselijk geweld van Amsterdam, een samenraapsel van spelers van steunpunt huiselijk geweld, GGD, politie, hulpverleners en gemeente. Om met die wedstrijd aandacht te vragen voor partnergeweld. Hoe ingrijpend dat is, partnergeweld, zeker als er kinderen bij betrokken zijn, weten we. En daar kom ik nog op terug binnenkort.

Voetballen tegen grote mannen: het was niet moeilijk om daar vrijwilligers voor te vinden. De geselecteerden van dit team zijn minstens zo trots als hun oranje counterparts in Brazilië. Maar als die laatsten het verprutsen en het sjagrijn is in te veel alcohol gesmoord vallen bij de ongeremde fans de klappen. Zo hebben voetbal en huiselijk geweld ongewild met elkaar te maken.

Daarom is het mooi dat nu de grote namen van weleer zich willen verbinden aan de strijd tegen huiselijk geweld. Als rolmodellen voor onze gewenste toekomst. Ze spelen op het veld waar onze veelbelovende jeugd doorgaans speelt. En ze kunnen vast nog heel veel toeschouwers gebruiken. Kortom: op naar De Toekomst!